inloggen / registreer

Jurisprudentie

AE9813

Datum uitspraak2002-04-04
Datum gepubliceerd2002-11-19
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureEerste aanleg - meervoudig
Instantie naamRechtbank Rotterdam
ZaaknummersSchade 01/1134-FRC
Statusgepubliceerd

Uitspraak

RECHTBANK TE ROTTERDAM Meervoudige kamer voor bestuursrechtelijke zaken Reg.nr.: Schade 01/1134-FRC Uitspraak in het geding tussen A, wonende te B, eiser, gemachtigde mr. B.B. Rietbergen, advocaat te Rotterdam, en de Ontvanger van de Belastingdienst/Ondernemingen Rotterdam, verweerder, gemachtigde mr. H.D.O. Blauw, advocaat te ’s-Gravenhage. 1. Ontstaan en loop van de procedure Verweerder heeft in verband met een vordering van hem op mevr. X op 16 februari 2001 executoriaal beslag doen leggen op een aan eiser toebehorende camper, merk […] met kenteken […]. Eiser heeft op basis van artikel 22 van de Invorderingswet 1990 juncto artikel 22 van de Leidraad Invorderingswet 1990 tegen deze beslaglegging beroep ingesteld bij de directeur van de belastingdienst. Deze heeft het beroep bij besluit van 23 maart 2001 toegewezen. Eiser heeft bij brieven van 2, 6 en 11 april 2001 verweerder verzocht hem de materiële en de immateriële schade te vergoeden die hij door de onrechtmatige beslaglegging heeft geleden. Bij laatstgenoemd schrijven heeft eiser gesteld dat de totale door hem geleden schade f.7.846,-- bedraagt. Bij brief van 7 mei 2001 heeft verweerder eiser bericht dat eiser geen schadevergoeding wordt toegekend, omdat verweerder ter zake van de beslaglegging naar zijn mening niet onbehoorlijk heeft gehandeld. Namens eiser is hiertegen bij brief van 21 mei 2001 beroep ingesteld. Verweerder heeft bij brief van 4 september 2001 een verweerschrift ingediend. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 18 maart 2002 Eiser is bij zijn gemachtigde verschenen; verweerder heeft zich door mr. A.P. Groen, advocaat te ’s-Gravenhage, doen vertegenwoordigen. 2. Overwegingen Met betrekking tot hetgeen is neergelegd in de brief van 7 mei 2001 overweegt de rechtbank dat de schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan op een verzoek om vergoeding van schade, die veroorzaakt zou zijn binnen het kader van de uitoefening door dat orgaan van een aan het publiekrecht ontleende bevoegdheid - ook indien dat verzoek niet op een specifieke wettelijke grondslag is gebaseerd - een besluit is als bedoeld in artikel 1:3 van de Awb. De schade die eiser naar hij stelt heeft geleden, kan worden beschouwd als veroorzaakt bij de uitoefening van een aan het publiekrecht (in casu de Invorderingswet 1990) ontleende bevoegdheid. De beslissing op het verzoek om vergoeding ervan, neergelegd in de brief van 7 mei 2001, is derhalve een besluit in de zin van voornoemde bepaling. De bestuursrechter is slechts bevoegd kennis te nemen van het beroep tegen een zuiver schadebesluit, indien die rechter dat ook is ten aanzien van de schadeveroorzakende uitoefening van de publiekrechtelijke bevoegdheid zelf. Indien derhalve tegen de schadeveroorzakende uitoefening van de publiekrechtelijke bevoegdheid geen beroep bij de bestuursrechter kan worden ingesteld, staat ook geen beroep open tegen een besluit naar aanleiding van een verzoek om vergoeding van schade die daardoor is veroorzaakt. Een wettelijke belemmering in de bevoegdheid van de bestuursrechter kennis te nemen van een tegen de schadeveroorzakende uitoefening van een publiekrechtelijke bevoegdheid werkt aldus door in zijn bevoegdheid kennis te nemen van een beroep tegen een naar aanleiding van die bevoegdheidsuitoefening genomen schadebesluit. De beslaglegging op eisers camper was niet vervat in enig besluit, als bedoeld in voormelde bepaling van de Awb, en is louter feitelijk van aard. Tegen dit handelen staat geen beroep bij de bestuursrechter open. Indien een betrokkene een geschil omtrent een executoriale beslaglegging als bedoeld in artikel 22 van de Invorderingswet 1990 aan een rechter wil voorleggen, kan hij tegen die beslaglegging verzet bij de burgerlijke rechter doen. Nu de bestuursrechter niet bevoegd is te oordelen over de schadeveroorzakende uitoefening van de publiekrechtelijke bevoegdheid, is hij - zo volgt uit hetgeen hiervoor is overwogen - ook niet bevoegd om over de naar aanleiding van die bevoegdheidsuitoefening genomen schadebesluiten te oordelen. De rechtbank zal zich derhalve onbevoegd verklaren van het geschil kennis te nemen. Voor een veroordeling in de proceskosten ziet de rechtbank geen aanleiding. 3. Beslissing De rechtbank, recht doende: verklaart zich onbevoegd. Deze uitspraak is gedaan door mr. P. van Zwieten als voorzitter en mr. E.F.C. Francken en mr. F. Stuurop als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van C.E. Delvaux als griffier, uitgesproken in het openbaar op 4 april 2002. De griffier: De rechter: Afschrift verzonden op: Een belanghebbende - onder wie in elk geval eiser wordt begrepen - en verweerder kunnen tegen deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA 's-Gravenhage. De termijn voor het indienen van het beroepschrift bedraagt zes weken en vangt aan met ingang van de dag na die waarop het afschrift van deze uitspraak is verzonden.